Bepakt en bezakt

De grote dag is eindelijk aangekomen. Ik vertrek uit Shenyang. Weg van mijn studenten, de school en de stad. Afgelopen dinsdag deelde ik nog mijn eindexamen uit, en nu, nou ja, morgenochtend, vlieg ik naar Zhongshan, waar ik hopelijk een nieuwe baan vind.

Het lesgeven op Yu Cai was geweldig. De studenten zijn geweldig, the schattigste wezentjes die ik ooit gezien heb, zelfs tijdens mijn grammatica lessen, en de leraren waren altijd behulpzaam, zelfs als ze geen woord verstonden van mijn chinees/engels gebrabbel.... Deze stad, met al zijn nadelen, de prachtige parken, uitdagende clubs en vreemde taxichauffeurs heeft zeker een indruk op mij achtergelaten. Ik verwacht dat anderen hetzelfde zullen zeggen, zelfs diegenen die in een andere stad hebben gewerkt. China doet dat met je. Echter, mijn vrienden hier hebben de meeste indruk op mij gemaakt. Lang, kort, van alle leeftijden en achtergronden, hielden ze me gezelschap door deze Chinese wereld van lesgeven en feesten. Daarom wil ik graag van deze gelegenheid gebruik maken om te zeggen: bedankt. Aan diegenen die mijn verblijf in Shenyang en het lesgeven hier zo'n geweldige ervaring hebben gemaakt: Bedankt. Je weet wie je bent, beschouw jezelf geknuffeld.

Na Zhongshan, en een kort bezoek aan het prachtige Beijing, hopelijk met een paar reunies, zal er nog een reunie plaatsvinden op de 18^e July, wanneer ik aankom in Nederland voor een korte vakantie (hopelijk hebben we tegen die tijd goed zicht op de wereldcup).

Nu kan ik eindelijk zeggen: ik hoop jullie snel weer te zien, al mijn vrienden in/uit Shenyang die ik achterlaat, en al mijn vrienden in Nederland, in welk groene land ik mijzelf snel wederom zal bevinden.

All packed up but not going home (yet)

So, the big day has finally arrived. I am leaving Shenyang, my students, the school and the city.

Just this Tuesday I was handing out my final test, and now, well, tomorrow morning, I'll be leaving for Zhongshan. Here, I hope to find my next job.

Teaching at Yu Cai has been amazing. The students are the best, most adorable creatures I've ever seen, even through my boring grammar classes, and the teachers have been ever so helpful, even if they didn't understand a word I was saying. This city, with all its drawbacks, its beautiful parks, exciting clubs, and its strange inhabitants, has definitely left an impression on me. I expect the same can and will be said by others, even by those teaching in other cities. That's what China does to you. However, the biggest impression made on me here, was made by my friends, tall and short and of all ages and occupations, as they accompanied me through this Chinese world of teaching and partying. I would like, therefore, to take this opportunity to extend a warm and sincere Thank You to those who have helped make my stay in Shenyang and my teaching such a wonderful experience. You know who you are, consider yourself hugged!

After Zhongshan, and a short visit to the splendid city of Beijing, which hopefully will include some reunions, more re-uniting of people will take place on the 18^th of July, when I arrive in the Netherlands for a bit of a holiday (hopefully to a victorious country as far as football is concerned!).

Now I can finally say, hope to see you again soon, to my friends in/from Shenyang whom I am leaving, and to my friends in the Netherlands, in which green country I shall find myself soon!

Over tuinieren

In Shenyang, zoals u wellicht weet, start het voorjaar niet in april, en het was kantje boord, of zelfs Mei was niet gehaald. Maar wanneer de vogels en de bijen uiteindelijk actief worden, begint het personeel zich zorgen te maken over het uiterlijk van de school.Het was geen plaatje.Het gras was geel of grijs, de bomen kaal en de struiken waren alleen maar bundels droge takken.

Het eerste wat gedaan moest worden was ook het meest verontrustende: het verbranden van de velden.De strategie van de verschroeide aarde toegepast op een school!Zoals te zien op de foto's: wat ze doen is letterlijk het dode gras wegbranden.Ze steken een paar plekken in brand en de wind voert het vuur over het hele stuk gras.(Geen grote vlammen, geen zorgen).Gelukkig hebben ze meer vertrouwen in het herstellend vermogen van de bomen en struiken en hoeven deze dus geen vuur-doop (letterlijk!) te ondergaan om in hun vroegere glorie hersteld te worden. De lente doet het werk hier.

Wanneer dit klaar is, maken de eerste lenteregens het gebied frisser en wassen het vuil en de grijsheid van de straten.De bomen proberen de eerste knoppen van bloemen en bladeren zover mogelijk uit te strekken in een poging om de eerste zonnestralen te vinden.Het gras verandert van een modderige droefheid in een verlegen licht groen, en wanneer de as van vernietiging is weggespoeld, ontwaakt er een prachtige groene phoenix.Dit gras is blijkbaar zo blij dat het leeft dat het naar de hemel reikt met snelheden waarvoor minstens een keer in de week een grasmaaier nodig is.

In de tussentijd laten de bomen en struiken hun prachtige bloesems zien.In een nacht veranderen de bomen van een verborgen roze tot een fel rood en de struiken worden van een licht bruin een bijna verblindend geel.

Nu komt de tijd voor de mens om de natuur in het gewenste model te brengen. Bloemen worden op de juiste plaats geplaatst (in plastic potjes), vooral om de riolering te verbergen of om de nadruk te leggen op standbeelden en decoatieve stenen. Ook worden de bomen en struiken na de bloei in de juiste vormen en proporties gesnoeid.

Ik kan niet uitdrukken hoe blij ik ben dat de natuur eindelijk ontwaakt.Ik moet zeggen dat ik het wroeten in de aarde, het verwijderen van het onkruid, het planten en het besproeien van de zaden, en het wachten totdat alles begint te groeien heel erg mis. Een kleine prijs om te betalen voor deze ervaring.Ik denk dat ik gewoon maar doe zoals de Chinezen doen en lekker ga rondhangen in een park om te compenseren voor al het ontbrekende groen en misschien om wat zonneschijn te vangen voor mezelf!

On gardening

In Shenyang, as you may know, Spring does not start in April, and it almost did not make May either. So, when the birds and the bees finally became active, the school staff started to worry about the looks of things. It was not pretty. The grass was yellow or gray, the trees all bare, and bushes looked like, well, bunches of sticks.

The first thing that needed to be done was also the most distressing: the burning of the fields. The strategy of scorched earth applied at a school! As you can see from the pictures, what they do is literally burn the dead grass away. They light certain patches, and the wind carries the fire across the whole area. (no huge flames, don't worry). Fortunately, they have more confidence in the regenerative powers of the trees and bushes. Therefore, these do not require a flame-bath to be restored to their former glory. Spring can do that by itself.

When this is finished, the first spring rains make the area fresher and wash away the dirt and grey-ness from the streets. The trees tentatively stretch out the first buds of flowers and leaves alike, attempting to find the first nourishing rays of sunlight. The now black grass turns from muddy sulkiness to a shy light green, and as the ashes of destruction are washed away, a beautiful green phoenix emerges. This grass, considered a raging weed, is apparently so happy to see the world that it reaches for the skies at speeds that require an intervening lawnmower at least once per week.

In the mean time, the trees and bushes show their beautiful blossoms. Overnight, the trees suddenly turn from a hidden pink to a bright red, and the bushes at their feet from a light brown to an almost blinding yellow.

Now comes the time for man to step in and model nature to his ways. Flowers (in plastic pots) are placed in appropriate areas, mostly to hide sewage covers or emphasize statues and decorative stones, and, after having finished showing their flowery creations, plants are trimmed into the appropriate shapes.

Personally, I can't express how happy I am that nature has finally awoken. I must say that I do miss the actual digging in the dirt, taking out the weeds, planting and watering the seeds, and the waiting for everything to grow. A small price to pay for this experience. I guess I'll just do as the Chinese do and go hang out in a park to compensate and maybe catch some sunshine for myself!!

Schoolse zaken

De eerste blog sinds een lange tijd gaat (weer) over het leven op een Chinese campus (omdat dat is wat ik hier voornamelijk doe) gaat over het belangrijkste in het leven van studenten en docenten: slapen!Telkens wanneer zich een kans voordoet, leggen de studenten hun hoofdjes te ruste op hun bureaus, meestal tussen de lessen door en soms tijdens de les, wanneer de leraar even niet oplet.

Hun gedrag is gemakkelijk te begrijpen.De studenten leven hier volgens strikte regels.De tijd voor slapen, eten, lessen klassen en 'beweging' (zie foto's, hoewel ik moet toevoegen dat basketbal ook een vast onderdeel van hun dieet is) is stevig gereguleerd, om optimaal te kunnen studeren, zoals eerder vermeld in deze blog.Er wordt gezegd dat het de missie van het schoolhoofd is om elke student zoveel mogelijk te laten studeren, zonder gevaar voor hun gezondheid.

Inbegrepen in deze blog: foto's van een slaapzaal, een kamer van hetzelfde formaat als de mijne, alleen slapen er zes studenten, zoals mijn juniors demonstreren.Kjik vooral naar de netheid van de kamer.Het is bijna eng.Ik heb een demonstratie gekregen van hoe men een dekbed dient te vouwen.Het duurde zeker vijf minuten.Het mag dan ook geen verrassing zijn dat de studenten niet deze dekbedden gebruiken, maar hun eigen dekbed van thuis meenemen, zodat ze ‘smorgens wat extra tijd hebben.Hun kamer wordt twee keer per dag gecontroleerd, zelfs onder de bedden (hoewel de leraar kennelijk niet lang genoeg is om bovenop de kast te kijken, want daar zag ik een gedeeltelijk opgegeten appel die er al een tijdje lag...) en de studenten worden voor ieder stofje op de vingers getikt.Het kweekt discipline.Het is alleen wel even wennen voor sommige buitenlandse leerkrachten.Ik denk dat ik maar gewoon mijn zegeningen moet tellen: ze komen tenminste niet mijn kamer controleren!

Dit drukke schema tast natuurlijk ook de leerkrachten aan, die er vaak uitgeput uitzien.Ik ben blij dat ik nu (nog) gewoon een stagiair ben (alleen in naam, ik geef wel echt les, maar voor de rest wordt ik ontzien).Niet alleen hebben zij meer lessen te geven, ze moeten ook de studenten elke week een examen afnemen (voorbereiding en nakijkwerk).De meeste van hen hebben daarnaast ook andere verantwoordelijkheden, bijvoorbeeld de mentor van een klas zijn (met de bijbehorende ouderavonden etc).En daar bovenop hebben ze ook nog een maffe buitenlandse leraar die allemaal vragen stelt.

Daarnaast hebben ze te maken met het Chinese management systeem, wat soms frustrerend is, maar wel grappig. Bijvoorbeeld, twee weken geleden moest ik mijn eerste tussentijds examen voorbereiden (aan de andere kant van het bureau nu).Natuurlijk werd ik hiervan op de hoogte gesteld, twee hele dagen voor het examen moest worden ingeleverd.Totaal geschokt natuurlijk, en twee seconden lang helemaal op tilt, voordat ik weer mijn kalme en relaxte zelf was en een test in mekaar flanste (die niet eens zo heel slecht was, vind ik zelf).Ook gebeurt het me regelmatig dat ik het ene moment op weg ben om les te geven en me het volgende moment in een leeg klaslokaal bevindt. De studenten zijn naar zangles of naar een vergadering van het een of het ander. Natuurlijk, dan maar geen les. Het gevaar in deze (meestal bij de seniors) is dat als ik op een ander moment langs de klas loop, men het idee krijgt om me te vragen of ik de les op een ander moment in kan halen (de keerzijde van het feit dat ze me eindelijk interessant vinden).Wanneer?'Oh, we hebben zelfstudie tijdens de avond, heb je dan misschien tijd?' ... ... Tuurlijk, waarom niet ...

Het is maar goed dat ik dit lesgeef gedoe best leuk vind!

Deze blog is slechts een opwarmertje, goede ontwikkelingen hebben zich op het pad gelegd! Niet alleen voor u, mijn lezer, ook voor mij.Later meer hierover!Ik heb een inhaalslag te maken!

General campus concerns

The first blog since a long time concerns (again) life on a Chinese campus (since that's mostly what I do around here) moves straight on to the most important thing to students and teachers alike: sleeping! Whenever an opportunity presents itself, the students rest their little heads on the desks to nap, usually between classes, sometimes during class, should the teacher be unaware.

Their behaviour is easily understood. The students live by a strict regime in this school. The proper time for sleeping, eating, classes and 'exercise' (see pictures, though I should add that basketball is also a regular part of their diet) are firmly regulated, to optimize studying, as previously mentioned in this blog. It is said that it is the mission of the school's Principal to have every student study as much as possible, without jeopardizing their health.

Included in this blog: pictures of a dorm room, a room the same size as mine, only they share it with six students, as my juniors demonstrate. Pay special attention to the tidiness of the room. It's scary. I've had a demonstration of how to fold a duvet. It takes a full five minutes. It should come as no surprise that the students do not actually use these duvets, but bring their own from home, to save some time in the morning. Their room is checked twice a day, even under the beds (though the teacher is not tall enough to look on top of the cupboard, where I spotted a partly eaten apple that had been there a while...) and the students are disciplined if the smallest thing is out of order. It breeds discipline. It also takes some getting used to for certain foreign teachers. I guess I should just count my blessings: at least they don't come to check my room!

This busy schedule, of course, also affects the teachers, who often look exhausted. I am glad I'm just an intern now. Not only do they have to teach more classes, they also have to give the students an exam every week (preparation and grading). Most of them also have other responsibilities, like being the 'head teacher' (the mentor) of a class (including the parent-teacher meetings...). And on top of all that, they have a silly foreign teacher to deal with.

Then, they have to deal with the Chinese system of management, which is sometimes frustratingly funny. For example, I have had to prepare my first midterm exam (on the other side of the desk this time) two weeks ago. Naturally, I was informed about this, a whole TWO days before the exam had to be finished. Total shock of course, and completely freaked out for two seconds, before I regained my composure and wrote the test (which turned out quite alright, if I may say so myself). Also, I regularly turn up to teach a class, only to walk into an empty classroom, as the students have gone off to singing practice or a student meeting. The danger in this (mostly around seniors) is that if I pass the class at any other period, they might get the idea of asking me to teach another class to make up for the one they missed (the downside of being liked). When? 'Oh, we have self-study during the evening, have you got time to teach us then?' ... ... Sure, why not...

It's a good thing I actually like this teaching stuff!

This blog is just a warm-up, better things are on their way. Not just for you, my reader, also for me. More about this later! I have some catching up to do!!

Dank für die Bloeme!!!

Vorige week liep ik steen en been te klagen over de afwezigheid van de lente... mijn lieve familie heeft daar wat op gevonden! Tot mijn grote verbazing stond gisterochtend ineens de concierge voor de deur, met een pakketje! (yeey!!) voor mij!!! Hij wilde het eerst niet geven, maar na hem ervan overtuigd te hebben dat de naam op het pakketje toch echt mijn naam was, kreeg ik het gelukkig wel.

Onze concierge is erg grappig! Als ik laat terug kom, laat hij me soms even buiten staan terwijl hij doet alsof hij de krant leest. Dan kijkt hij even nadrukkelijk op zijn horloge, alvorens open te doen en me heel boos aan te kijken. (hij is heel goed in hints. Deze gezichtsuitdrukking betekent: waar ben jij geweest jongedame?) Mijn magische glimlach werkt gelukkig, en daarna wisselen we enkele woorden chinees (hallo, goedenavond, basketbal, dat soort dingen...) en mag ik naar boven.

Maar goed, vinden jullie het ook zo spannend? Femke heeft een pakketje!!! Maar helaas moest er ook een les voorbereid worden, dus even wachten nog... nou ja, even snel kijken? Kan best! NEE!!! Dan is de verrassing eraf... zenuw-zenuw-zenuw en je les is ook nog niet af... okee, heel snel dan...

Mijn ouders hebben me de lente gestuurd! Een plantje, een echte kalanchoe (vetplant), met rode bloempjes! Bloempjes!! En havermout, sterremuntthee, heksehyl (drop), ontbijtkoek en mijn sloffen! (Heel belangrijk) Bedankt paps en mams en erwtje!

Geheel gelukkig vertrok ik de volgende dag om met een leerling te gaan lunchen. (ja, en dit is al de tweede keer! Dit schijnt normaal te zijn, ik heb het gevraagd, en het is ook een geweldige dag geworden!) Bij de portier aangekomen kwam hij met nog een pakketje aan! Alweer yeey! Ik word wel verwend zeg! Snel terug naar het apartement, maar nu was er dus echt geen tijd om even snel te kijken... Na de lunch (en een bezoek aan de Qing graftombe en een diner gekookt door haar ouders, over verwennen gesproken) snel weer naar huis, op naar cadeautje 2! Ook in dit pakketje zat weer een plantje, dit keer een aantal bolletjes van de witte druif. Erg schattig, maar hij zal wel even moeten herstellen... iets te veel heen en weer geschud tijdens de reis... Verder, een zak spekkies, chocoladekoekjes, crackers, pindakaas en hagelslag (mini-verpakking) groene thee en gevulde paaseitjes! Alweer, heel erg bedankt!!!!

Met een uitpuilende kast vol lekkers wordt er nu weer hard doorgewerkt! Wie weet wanneer er weer een pakketje komt, en dan wil ik toch echt klaar zijn met mijn lessen!!

Dank für die Bloeme!!!

Last week I was complaining about the absence of spring in Shenyang... fortunately, my dearest relatives have found a remedy! To my great surprise I found the janitor outside my door yesterday morning, with a package, for me! (yeey!) He was reluctant to give it to me over at first, but after I convinced him that the name on the package really was mine, he handed it over.

Our janitor is really funny! Whenever I'm home late, he makes me wait outside while he pretends to read his newspaper. After an overemphasized 'glance' at his watch, he opens the door to give me the angry stare. (miming: where have you been young lady?) Fortunately, my magic smile works on him, and after exchanging a few words (hello, good evening, basketball, that sort of stuff) I can go upstairs.

So, are you excited yet? Can't wait? Femke's got a present! Unfortunately, I was in the middle of preparing a class, so not quite ready to open presents yet... a quick peek? Should be fine... NOOOO! Don't ruin the surprise... tingle-tingle-tingle and the lesson still isn't finished... Alright, let's do this quickly...

My parents sent me Spring! A nice little plant, a real kalanchoe, with red flowers! Flowers!! And oatmeal, star-anis-mint tea, liquorice, breakfast stuff and my scuffs! (Very important) Thank you Dad and Mom and chick-pea (my sister, I'm string bean)!

Completely happy I left the next day to have lunch with a student. (yes, apparently, this is normal, I asked. This is the second time I've done this, and both days were great!) Arriving at our gatekeeper, it turns out that more mail had arrived! Another package! Yeey again!! I am being spoiled here! Unfortunately, this time, there was no time for a quick peek... After lunch (and a visit to the Qing tomb and a lovely diner with and by her parents, talk about being spoiled) I hurried home, on to present no. 2! This one also contained a little plant! Very cute, but he will have to recuperate a little bit... a little bit too much shaking during the trip I guess.. Also, there was a bag of marshmallows, chocolate biscuits, crackers, peanut butter and sprinkles (miniature sized packages), some green tea and chocolate eggs! Again, thank you!!!

With a fully stuffed supply cabinet the work continues. No way I'm not prepared when my next present arrives!