Nou nou, het is zeker al weer even geleden dat ik hier was… I geloof dat ik een paar lezers verloren heb, maar, gezien de mailtjes heb ik meer het idee dat sommigen denken dat het misschien niet helemaal goed gaat hier.

Maak je geen zorgen!! Ik heb het hier prima naar mijn zin. The afgelopen twee-en-een-halve maand heb ik een hele hoop feestjes, werk en avonturen beleeft, en ik wil jullie natuurlijk van ieder moment laten meegenieten!

In het begin van Oktober, ben ik naar Foshan geweest met Christine (zie foto’s). We gingen naar Foshan, omdat Christine iets heeft met keramiek, en dan vooral met beeldjes, en deze stad staat bekend om zijn vele vaardige handwerkslieden op dit gebied. De eerste dag een tempel bezichtigd (met niet onaardige keramische dakbewerking) en een park waar men beelden e.d. van keramiek had neergezet. We zijn ook nog drie uur op zoek geweest naar een ander park, maar wat bleek? Ondanks het feit dat onze kaart zeer recent was, was het park gesloopt en was de grond inmiddels bebouwd met nieuwe woontorens. Na een heerlijke voetmassage en een welverdiend tukje in ons hotel, gingen we de volgende dag naar “de oude klei-oven”. Deze oven is zo oud als de wereld, de oudste klei oven in China (en, volgens de Chinezen, in de wereld, natuurlijk). We zagen hoe keramische bloempotten, vazen, dakpannen en beeldjes voor onze ogen werden gemaakt door handwerkslieden. Het was allemaal erg indrukwekkend om te zien. Christine wilde natuurlijk wat keramische kunst toevoegen aan haar collectie, dus we brachten behoorlijk wat tijd door met het snuffelen aan keramische snuisterijtjes. Helaas hebben we niets gevonden, want de meeste beeldjes kwamen recht van de lopende band en Christine, die een beetje een kenner is, wil natuurlijk alleen het beste.

Achter de oven, het museum, en de winkelstraat was een gebied waar een tentoonstelling was. Hier hebben we nog een uurtje gekeken naar opmerkelijk modernistische, voorspelbaar keramische, kunst.

Die avond genoten we van alweer een voetmassage en een diner in een Italiaans restaurant. Helaas werd ons avondje nogal abrupt afgebroken, omdat ik plotseling last kreeg van een hevige spierkramp over mijn hele lijf, die gezellig gepaard ging met koorts. (niet zo leuk als het misschien klinkt). Hierdoor heb ik de rest van de avond onder een (gelukkig!!) warme douche gestaan om te ontspannen, waardoor ik vervolgens misselijk werd van alle afvalstoffen die door mijn lichaam verwerkt moesten worden. Het was geen geweldige nacht en ik kan je wel vertellen dat ik nog nooit zo tegen een busritje (de volgende ochtend) aan heb gekeken.

Avontuur 1 afgerond, op naar avontuur 2!!

Als je ooit het gevoel hebt dat je hier iets mist, of als je misschien gewoon iets wilt weten over mijn leven hier, laat me dat dan gerust weten. Soms is schrijven gewoon moeilijk, omdat de dingen hier, die voor jullie misschien heel interessant zijn, voor mij alweer ‘normaal’ beginnen te worden. Hoewel ik niet kan zeggen dat ik mijn nieuwsgierigheid in dit land verloren ben, heb ik wel af en toe het gevoel dat de onderwerpen soms wat ver van ’t bed van mijn lezers zijn, figuurlijk gesproken dan…