In China aangekomen is het eerste wat mensen je vertellen dat je altijd het onverwachte moet verwachten. Wanneer er iets verandert, ga je gewoon met de stroom mee.Meestal gebeurt er iets onverwachts om je heen, waardoor je je les- of dinerplannen moet aanpassen.Echter, de afgelopen dagen gebeurde de verandering niet om mij heen, maar vanwege mij!Gelukkig kan ik al aardig met de stroom mee zwemmen…

Maandagmiddag. Rachael kondigt aan dat ze zou vertrekken.Het blijkt dat het onderwijs op de kleuterschool, of het onderwijs in het algemeen, gewoon niet haar ding is.Nadat ze plotseling verscheen op de middelbare school, werd alles al snel duidelijk. Lerende van eerder opgedane ervaringen (slechts een week geleden kwam Helen spontaan langs en vertelde dat ze ging terug naar Schotland), probeerden we Rachael te overtuigen om te blijven (misschien niet op CHES, maar dan toch in China).Helaas, in tegenstelling tot Helen, die we wel hadden kunnen overtuigen, had Rachael haar mening klaar.Ze zou zo spoedig mogelijk naar huis gaan.We zullen haar zeker missen, of...! Toen ze 's avonds naar de middelbare school kwam, zijn wij (Rachael, Christine, Sven, en ik) wat gaan eten in een nabijgelegen hotel, waarna Rachael vertelde dat haar moeder bibliothecaris is op een school in Oklahoma.

Mijn lezers weten dit nog niet, omdat ik het nog niet heb genoemd in mijn blogs, maar CHES heeft een bibliotheek!Het heeft echter behoefte aan wat aandacht, en daar ik een beetje een boekenwurm ben, kon ik mijn neus er niet buiten houden, en ben dus momenteel bezig om haar langzaam weer tot leven te wekken.Met de hulp van Bob, een Amerikaanse leraar hier in CHES, zijn de laatste weken besteed aan het introduceren van de bibliotheek aan de studenten en het verkennen van wat er moet worden gedaan om het oude besje weer in vorm te krijgen.We hebben vele positieve reacties ontvangen van de studenten!Tot dusver gaat het goed.

Toen Rachael verscheen op CHES (op onze campus), dacht ik dat een afleiding van het spreken over naar huis gaan misschien wel aan de orde was, dus nam ik haar mee voor een kleine rondleiding door de bibliotheek.Ook zij blijkt bibliofiel! Later die avond spraken we met haar moeder (via Skype), die zeer attent al mijn vragen beantwoordde over het beheren van een bibliotheek voor een school.Rachael was er ook erg enthousiast over dus, wie weet?Misschien dat er zelfs uit het verre Oklahoma nog nieuws over Rachael verschijnt in deze blog.

Nog een verrassend evenement dat diezelfde avond tijdens het diner plaatsvond, was dat Sven aankondigde dat... wij tweeën nu illegaal in China waren!Aangezien onze visa die dag verstreken waren (de mijne bleek nog twee dagen geldig) konden we dus vanaf dat moment het land uitgegooid worden.Christine begon, na hersteld te zijn van de eerste schok, onmiddellijk alles te regelen voor mij en Sven om onze visa te vernieuwen in... Hongkong!Ze wist alles diezelfde avond te regelen, zodat wij ons, de volgende ochtend, op de boot naar het schiereiland bevonden.

Dus, dinsdagochtend, was ik niet bezig mijn 5c-studenten een cijfer te geven voor hun presentaties, noch gaf ik mijn 4e klassers huiswerk op. In plaats daarvan bevond ik me met Sven op de boot naar Hongkong, met een hoofd vol aanwijzingen en een tas vol geld (beide georganiseerd door Christine) op weg naar het immigratiekantoor.(Met dank aan alle leerkrachten voor het overnemen van mijn lessen!)

De tyfoon die momenteel boven Hongkong hangt had lol met de veerboot, waardoor de rit redelijk hobbelig was, en veroorzaakte ook enorme regenval die mijn goedkope paraplu nauwelijks kon verwerken.Omdat er na ons bezoek aan de visumdienst niet veel meer te doen was behalve ontbijten (bij Starbucks) hadden we besloten om de stad te verkennen (ca. 12. Starbucks', 16 McDonalds', een heel bijzonder café en een boekhandel).Hier konden we de regen en de paraplus van de iets kortere inwoners van Hongkong ontwijken. Hoewel binnenshuis zeker te verkiezen was boven het verblijf buiten, was het wel iets duurder (vooral de boekhandel).

Rond zeven uur ’s avond, gingen we terug naar de ferry om Rachael op te halen, die een ticket had geboekt voor vertrek uit Hongkong de volgende ochtend.De zoektocht naar het CHES-appartement duurde ongeveer een uur, waarna we de rest van de avond doorbrachten met het vinden van een restaurant en wandelen door de stad.Rond middernacht lokte Rachael en ik Sven een McDonalds in, kochten een ijsje, en zongen 'Happy Birthday' voor hem (het was zijn verjaardag 22 september).

Hij vond het niet leuk.

Gelukkig hadden we het ijs om ons te beschermen tegen zijn toorn ...;)

Rachael vertrok vroeg de volgende ochtend en Sven en ik gingen onze visa ophalen.Vervolgens terug op de ferry, op weg naar huis.Gelukkig gebeurden er geen schokkende of verbazingwekkende dingen meer.Daar hadden we wel weer even genoeg van gehad...